AKO AT ANG PULIS TRAPIKO

Heto na naman ako’t nagsusumikap

Kinapa sa utak kwentong isusulat

Pag katha ng tula, ‘di maawat-awat

Kahit mata’y bumabagsak ang talukap

 —–

At ngayon nga’y nasalat sa isipan ko

Isang karanasan sa pagmamaneho

Sa kahabaan ng liko likong kanto

Habang natutuliro’t wala sa wesyo

 —–

Isang police sa sasakyan ko’y pumara

Di ko pinansin at ako’y nagtataka

Ngunit dibdib ko noo’y balot ng kaba

May batas ba ‘kong nilabag, wika ko pa

 —–

Patuloy kong tinapakan ang aking gas

Sasakyan ko’y humarorot, kumaripas

Ngunit sa paligid, ako’y nagmamalas

Baka kasunod ko’y alagad ng batas

 —–

Pagtawid ng kanto, sa trapik naipit

At sa harapan ko’y may biglang sumingit

Motorsiklo ng police aid, nangigitgit

Kumatok sa pintuan, ako’y sinilip

—–

Pumasok sa isip ko’y mukha ng pera

Pagkat nakita ko, ticket ang hawak ‘nya

Kaagad pang hiningi, aking lisensya

May nilabag raw akong batas kalsada

 —–

Patuloy pa rin ang aking pagtataka

Kaya naisip ko’y magtanong sa kanya

Ano po bang batas ang aking nilabag

At bakit ‘nyo po ako pinagbabayad

 —–

At napansin ko ang police aid, napailing

Saka ko naisip sasakyan ko’y coding

Labi ko’y napangiti, saka humiling

Mamang police ako’y inyong patawarin

 —–

Sa totoo lang po’y aking nalimutan

Ngayon pala’y coding ng aking sasakyan

Di ito pag-arte sa inyong harapan

O nagsisinungaling, batas lusutan

 —–

At mukha ko’y pinagmasdan ng police aid

Nabighani ‘sya sa ngiti kong kay tamis

Lisensya’y binalik, ako’y pinaalis

Wika’y pagbibigyan kita wag uulit

 —–

Mabuti na lang police aid walang bugnot

Mabait, kasalanan ko’y pinalusot

Kung nagkataon ako’y mapapakamot

Sabay kunot ng noo sa ‘king pagdukot

 —–

Kaya pagmamaneho’y laging tandaan

Kalsada’y may batas na pinaiiral

Maging disiplinado at ‘wag lumabag

Upang sa police aid ‘di tayo masilat